CUT1 #สปายจจ

ปากหยักประทับลงไปตามต้นคอระหงส์ด้วยดวงตาฉ่ำปรือ  รู้ถึงไหนอายถึงนั่นที่คนอย่างแจ็คสันเจ้าของบริษัทน้ำมันในปากีสถานต้องมาลักหลับเด็กจบใหม่อายุห่างกันกว่าสิบปีแบบนี้  ทั้งๆที่คนอย่างแจ็คสันใครๆก็พร้อมประเคนร่างกายให้กับเขา

 

 

แต่คนอย่างแจ็คสันไม่เคยต้องการใครขนาดนี้มาก่อน  ต่อให้ใครมาเสนอตัวให้เขา  แจ็คสันยังไม่เคยรับไว้สักคน  ยองแจเป็นคนแรกที่ทำให้ร่างหนาถึงขนาดอยากล่วงล้ำไปมากกว่าการสัมผัสร่างกายครางก่อนเสียอีก

 

 

“อื้ม”

 

 

ริมฝีปากหนาทาบทับไปยังกลีบปากเนียนนุ่มด้วยความรีบร้อน  ลิ้นแกร่งช่วงชิงทุกความหวานภายในโพรงปากของยองแจทุกหยาดหยดพลางขบเม้มพอให้ริมฝีปากนุ่มขึ้นสี

 

 

มือร้อนสอดเข้าไปใต้สาบเสื้อตัวบางและเลิกมันขึ้นสูงจนเห็นตุ่มไตที่เริ่มตั้งชันสู้อากาศด้านนอก  ลิ้นหนาเกี่ยวตระหวัดด้วยความกำหนัดกลางกลาย  ขบเม้มยอดอกอย่างเท่าเทียมและนวดคลึงมันเบาๆ

 

 

“ยองแจถ้านายเอาแต่หลับแบบนี้ฉันจะหยุดไม่ได้แล้วนะ  นายทำให้ฉันต้องการนายมากๆเลยรู้ไหม”

 

 

ริมฝีปากหยักจูบๆไปที่หน้าผากของยองแจก่อนจะแตะไปที่กลางกายเล็กบ้าง  มือหนาล้วงเข้าไปใต้กางเกงและสัมผัสกับแท่งเนื้อเงียบสงบ  ความอุ้นชื้นจากมือหนานวดคลึงมันจนพอต้านมือบ้างผิดกับกลางกายของเขาที่อยากพ่นพิษเต็มแก่

 

 

“ฉันไม่ไหวแล้วยองแจ”

 

 

 

มือหนาควักแท่งร้อนของตัวเองออกมาปะทะกับความเย็นด้านนอกพร้อมกับร่นกางเกงนอนของยองแจมาถึงหัวเข่า  ทั้งๆที่ทั้งคู่ยังคงนอนตะแคงข้างเข้าหากันอยู่อย่างนั้น

 

 

แท่งร้อนชมพูสดของแจ็คสันเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสเคลือบทั่วด้ามรักจนเขาเองก็แปลกใจว่าเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน  แค่ยองแจมานอนบดเบียดกับเขาในขณะที่หลับ  แจ็คสันยังห้ามอารมณ์ตัวเองไม่ได้

 

“อึ้!”

 

 

ยองแจสะดุ้งตัวแรงเมื่อแจ็คสันขบเม้มที่ลำคอขาวพลางกำสองแท่งร้อนเข้าหากันชักรูดเสียดสีเป็นจังหวะ  เรียวขาเล็กถูกแจ็คสันเกี่ยวตระหวัดให้คร่อมเอวหนาเพื่อจะได้แนบชิดกันยิ่งขึ้น  ก่อนที่แจ็คสันจะผละปากออกจากต้นคอขาว

 

 

“อ่า  อ้ะ  อึ  อื้ม”

 

เป็นแจ็คสันเองที่นอนครวญครางเอาใบหน้าซุกที่บ่าน้อยๆของยองแจเพื่อกลั้นเสียงกำหนัดของเบื้องล่างแค่เอามาแตะกันก็แทบจะระเบิดอยู่รอมมาล่อ  สะโพกแกร่งสอบเข้าใส่แท่งร้อนชมพูหวานของยองแจเสียดสีกันไปมา

 

 

“ยองแจ  อืม”

 

 

มือแกร่งช้อนใบหน้าหวานที่เหยเกในความฝันสุดแปลกประหลาดก็ว่าได้  คนตัวเล็กไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้คุณลุงของเขาทำอะไรกับร่างกายตัวเอง

 

มือร้อนรวบคลึงชักรูดแรงขึ้นจนแท่งเนื้อที่เสียดสีกันและกันมาถึงขีดสุด  กรามของแจ็คสันขบกันเสียงดังกรอดจนต้องรีบเอาริมฝีปากทาบทับกลีบปากนุ่มและสอดลิ้นร้อนเข้าไปและผละออกพรมจูบทั่วใบหน้าของยองแจ

 

 

“ฮื้ม!”

 

น้ำขาวขุ่นทะลักออกมาจากด้ามร้อนของแจ็คสันในขณะที่กลางกายของยองแจยังคงเหยียดตรงไม่ได้รับการปลดปล่อย  มือหนารูดรั้งท่อนเนื้อตัวเองให้ปล่อยออกมาทุกหยาดหยดก่อนที่จะซุกที่อกน้อยๆของยองแจหายใจหอบ

 

“อื้อ  คุณลุงแจ็คสัน”

 

เหมือนแจ็คสันกำลังสร้างความหวาบหวามให้กับยองแจในความฝันอย่างไงอย่างนั้นและยองแจก็ไม่ได้รับการปลดปล่อย  เสียงครางหวานทุ้มออกมาจากลำคอประท้วงแจ็คสันออกมา

 

 

“อยากปล่อยบ้างเหรอเจ้าตัวแสบ”

 

ดวงตาคมจ้องมองไปที่แท่งเนื้อเล็กที่เปื้อนน้ำขาวขุ่นของเขาเพราะการเสียดสีเมื่อกี้จนไปถึงฝั่งฝันสักพักก็เลียริมฝีปากตัวเองอย่างกระหาย

 

 

ลำตัวของยองแจกำลังอวดโฉมให้แจ็คสันไม่สามารถละสายตาไปไหนได้สักที  ใบหน้าคมเลื่อนลงไปที่กลางกายของแจ็คสันและใช้ลิ้นสัมผัสชิมจนส่วนปลายเล็กน้อยให้พอท่อนเนื้อเล็กสั่นไหว

 

 

“อื้อ  อือ”

 

จากโคนจรดปลายท่อนรักของยองแจได้รับการเติมเต็มจากลิ้นสาก  ร่างเล็กครางหวานออกมายิ่งทำให้แจ็คสันได้ใจครอบครองทุกความเป็นตัวตนของยองแจเข้าไว้ในโพรงปากทั้งหมดและรูดรั้งเป็นจังหวะ

 

 

“อ้า  อ่ะ  อื้อ  คุณลุง  อื้อ  คุณลุงครับ”

 

ใจของแจ็คสันพองโตขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด  แม้แต่ตอนหลับยองแจยังคงครางเป็นชื่อของเขา  ไม่ผิดที่แจ็คสันจะรู้สึกดีไปกับเสียงครางนี้

 

“อ้า  อ่ะ อ่ะ”

 

เรียวขาสวยแยกกว้างออกจากกันอย่างอัตโนมัติ  จนใบหน้าหล่อสามารถอยู่ตรงกลางได้อย่างพอดิบพอดี  ริมฝีปากกว้างห่อตัวรูดรั้งเมื่อท่อนปลายของยองแจสั่นกระตุกเรื่อยๆ

 

 

“อ้า  อ่ะ  คุณลุงแจ็คสัน  น้องแจจะ  อื้อ  น้องแจจะปล่อย”

 

 

“อื้ม!”

 

แจ็คสันเปิดตาเงยมองใบหน้าแดงระเรื่อครางเรียกชื่อแทนตัวเองอย่างน่ารักและทำให้จิตใจของแจ็คสันมีความสุขขึ้นมา  เขาชอบที่ให้ยองแจแทนตัวเองว่าอย่างนั้นจนไม่อยากให้คืนนี้ผ่านไปเลย

 

 

“น้องแจ  อ้า!!”

 

 

ลำตัวเล็กกระตุกเฮือกปลดปล่อยทุกหยาดหยดใส่ปากของแจ็คสันซึ่งคนตัวโตก็ยินดีรับมันกลืนลงคอ  เขารู้ได้ทันทีว่ายองแจไม่ได้ชำนาญเรื่องการช่วยตัวเองเลยสักนิด  จากปริมาณที่แจ็คสันได้ชิมแล้ว  เขาประทับใจตัวยองแจเป็นอย่างมาก

 

 

กางเกงนอนตัวเดิมของยองแจถูกสวมใส่ให้อย่างเดิม  เขาจะไม่รุกล้ำไปมากกว่านี้อีกแล้ว  ใบหน้าคมจ้องมองความหอมหวานตรงหน้าอย่างไม่เคยมองเห็นมันมาก่อนด้วยใจที่เต้นกระส่ำ

 

 

“เจ้าเด็กบ้าทำให้ฉันเป็นแบบนี้ได้ยังไง”

 

 

อ้อมแขนแกร่งโอบกระชับคนที่เขาเพิ่งลักหลับไปแม้จะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์เข้ามาไว้ในอ้อมกอด  ริมฝีปากเหยียดยิ้มด้วยความสุขก่อนจะปิดเปลือกตาลงนอนกอดยองแจให้หลับไปด้วยกัน

 

 

++++++++++

 

 

หวังว่าพรุ่งนี้ยองแจจะไม่รู้ว่าคุณลุงแจ็คสันลักหลับตัวเองไปถึงไหนต่อไหน

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

 

นักอ่านสามารถแสดงความคิดเห็นผ่านทวิตเตอร์  #สปายจจ

 

Author: SNOOKY

Fans page: secret snooky fiction

Twitter:@SKadsakul

ใส่ความเห็น